ஜெயநகர் ஹோகி…

பெங்களூர் ஜெயநகர் பக்கம் மாலை நாலு மணிவாக்கில் போய் சமோசா ஜிலேபி சாப்பிடலாமென ஆசை அவ்வப்போது வந்துவிடும். வட இந்திய பைய்யாக்கள் பெங்களூரில் மூலை முடுக்குகளிலெல்லாம் பத்துக்கு மூணடி இடம் கிடைத்தாலும் அங்கே கடை திறந்து கண்ணாடு கூண்டில் பல்ப் வைத்து (பதார்த்தங்கள் சூடாக இருக்க) சமோசா ஜலேபி விற்கிறார்கள். புதிதாக PG for men, P&G for ladies என போர்டுகள் பல் அடுக்கு மாடி கட்டிடங்களில் இருந்தால் போதும், உடனே பக்கத்தில் மொபைல் கடை, ஆலூ பராட்டா கடை, சலூன், காபி ஷாப்புகள் என முளைத்து, ஐ.டி இளசுகள் லெக்கின்ஸுடன் அந்த பகுதியில் இங்குமங்கும் நடமாடுவது சகஜம். அவர்களை நம்பியே ஏராளமான லஸ்ஸி, பானிபூரிவாலாக்கள். கன்னடம் தெரியாமல் இந்தி பேசி சமாளித்து விடலாம் பெங்களூரில்.

ஜெயநகர் பக்கம் போய் வட இந்திய பதார்த்தம் சாப்பிடனும் என சொன்னேனல்லவா! இதற்கெல்லாம் நல்ல கம்பெனி இருந்தால் கூடுதல் சிறப்பு. பஹ்ரைன் நண்பர்கள் சுரேஷ்-லதா தம்பதிக்கு போன் போட்டு சொல்ல, ‘ஆஹா! வாடா.. வாடா.. பூனம் ஸ்வீட்ஸ் போலாம்’ என குதூகலமாக சொல்லி விட்டான் சுரேஷ். மற்றொரு தம்பதி ராஜி-குரு இருவரும் வொய்ட்ஃபீல்டு பகுதியிலிருந்து வந்து விட்டார்கள். சுரேஷ், குரு இருவரும் பஹ்ரைன் வங்கிகளில் 25 வருடங்களுக்கு மேல் சீனியர் வைஸ் பிரெசிடென்ட் போன்ற பதவிகளில் பணியாற்றி விட்டு சில வருடங்கள் முன்பு என்னைப்போல பாரதம் திரும்பியவர்கள். சக்கத்தான திண்டிப்பிரியர்கள்.

ஜெயநகர் பகுதியில் சும்மா வாகனம் ஓட்டிக்கொண்டு போனாலே பசி எடுக்கும். 4த் ப்ளாக் BDA காம்ப்ளெக்ஸ் கட்டி பல வருடங்களானாலும் இன்னும் அதே கூட்டம். காலணிகள், புடவை, சுடிதார், பெட்ஷீட் என சகலமும் கிடைக்கும் இடம். பூனம் ஸ்வீட்ஸில் ஓரளவு கூட்டம். சமோசா, கச்சோரி, டோக்ளா (கமண்ட்), ரப்டி, ரஸ்மலாய், மிர்ச்சி பஜியா எனும் விதவிதமான பதார்த்தங்கள். எல்லாவற்றையும் சாப்பிட்டு பார்க்க ஆசை தான்.

சமோசாவை தொன்னையில் வைத்து லேசாக பிதுக்கி அதன் மேல் பச்சை சட்னி மற்றும் மீட்டா சட்னியை ஊற்றி கொடுக்க, காரம், தித்திப்பு, சமோசாவின் முறுகல் பகுதி மற்றும் உ.கி மசாலா எல்லாம் சேர்ந்து வாய்க்குள் போனபோது கிடைத்த திருப்தி ‘தமிழ்நாட்ல 25% ஓட்டும் 10 சீட்டும் அந்த கட்சிக்கு நிச்சயம்!’ என்பதைப்போல. அதுக்கும் மேல கிடைக்குமா எனக்கேட்டால், ஆமாம்! எத்தினி சமோசா வேணும்னாலும் அந்த கடையில் கிடைக்கும் என சொல்லலாம்.

‘உங்க கொலஸ்ட்ரால் லெவல் போன தடவையை விட லைட்டா கூடியிருக்கே! தோசைக்கு கால் ஸ்பூன் எண்ணெய் தான் விடறேன்!’ என்கிற மனைவி Usharaniயிடம் ‘கொலஸ்ட்ரால் லெவல் அவன் சொல்ற லிமிட்டை தாண்டாதவரை தோசைக்கு அறை ஸ்பூன் எண்ணெய் கூட விடலாம்மா!’ என சொல்லியபடியே ‘ஏக் கச்சோரி ரக்கோ பாய்!’ என ஆர்டர் செய்ய, உஷா திகைத்து பாதி சமோசாவுடன் நிறுத்திக்கொண்டாள்.

படுபாவி! பச்சை சட்னியானது டோக்ளாவின் உட்புறங்களில் பரவி ஏகத்தும் மிருதுவாக இருக்க சல் சல்லென ஓரிரு டோக்களாக்கள் ‘வரட்டா!’ என்றபடியே உள்ளே சென்றன.

பக்கத்து கடையில் கன்னட பெண்ணிடம் ‘ஷுகர் கம்மியா டீ குடுங்க’ என்றதும் அவள் ‘பெங்களூர்ல அல்லா எடத்துலயும் சர்க்கரை போட்டு ஃப்ளாஸ்க்ல ஊத்தி வச்ச டீ தான் கடிக்கும். உங்களுக்கு வேணும்னா அதை லைட்டாக்கி தறேன்’ என சொன்ன கையோடு ஃப்ளாஸ்க் டீயில் கொஞ்சம் பாலை விட்டு டீயை நாசம் செய்து கொடுத்தாள்.

நாஷ்டா முடித்து எல்லோரும் கடைகளில் ஏறி இறங்கி ஷாப்பிங் செய்து, சுமா காபி வந்து சேர்ந்தோம். அந்த பிரதேசமே கமகமவென காபி வாசனை. பீபெர்ரி, அராபிகா, ப்ளெண்டு என வெரைட்டிகள். ஏதோ விகிதாச்சாரத்தில் கலந்த சுமா ஸ்பெஷலைத்தான் அதிகமாக மக்கள் வாங்குகிறார்கள்.

ஹோளிகே மனேயில் (போளி) சரியான கூட்டம். எல்லாம் யூனிஃபார்ம் இளைஞர்கள். எண்ணெயில் மூழ்கியிருக்கும் மாவு உருண்டையை கட்டையை வைத்து செல்லமாக தேய்த்து வட்டமாக விரித்து சன்னமான மூங்கில் குச்சியால் அள்ளியெடுத்து போளி சுடுவதை வேடிக்கை பார்த்தோம். சுட்ட போளியை இரண்டாக மடித்து அரை வட்ட அட்டையை கீழே வைத்து ஓரங்களை கத்தரிக்கோலால் வெட்டி அலுமினிய பைகளில் சொறுகி டேப் போட்டு ஒட்டி சுடச்சுட வியாபாரம் அமோகம் (வீடியோ பார்க்க!)

நாக்பால் எனும் டெல்லி கடையில் சோலே பட்டூரா போன்ற வஸ்துக்களை மொஸ்க்கி விட்டு விடைபெற்றுக்கொண்டு வீட்டை நோக்கி கிளம்பினோம். 9 மணி வரை போக்குவரத்து நெரிசலுடன் இருக்கும் பெங்களூர் சாலைகள் அதற்கப்புறம் (வார இறுதி நாட்கள் தவிர) சட்டென காலியாகி விடும். வார இறுதியில் இரவு பத்து, பதினோறு மணியென்றால் போலிஸ்காரர்கள் நம் வண்டியை நிறுத்தி ஊதச்சொன்னால் சோலே பட்டூரா வாசனை தான் வரும்.