பிரியாணி மாடல்..

வணிக மாதிரி (பிசினெஸ் மாடல்) என்பது ஒரு நிறுவனத்தின் லாபம் ஈட்டுவதற்கான திட்டம். அதாவது வணிகம் விற்கத் திட்டமிடும் தயாரிப்புகள், சேவைகள், இலக்கு சந்தை (டார்கெட் மார்க்கெட்) மற்றும் எதிர்வரும் செலவுகள் ஆகியவற்றை இது அடையாளம் காட்டுகிறது. புதிய நிறுவனங்களுக்கு வணிக மாதிரிகள் அதி முக்கியம்.

சரி.. இதுக்கும் தலைப்புல இருக்கற பிரியாணிக்கும் என்ன சம்மந்தம்?

சில்லறை விற்பனையாளர்கள் தங்கள் சொந்த தயாரிப்பு என எதுவும் தயாரிக்க வேண்டியமில்லை. தயாரிப்போருக்கும் நுகர்வோருக்கும் இடையே இவர்கள் இயங்கி சப்ளையர்கள், மொத்த விற்பனையாளர்கள் போன்றோருடன் நெருக்கமாக இருந்து நல்ல வணிக உறவைப்பேணி நுகர்வோரிடம் தயாரிப்புகளை சேர்த்து சேவை வணிகம் செய்து லாபம் ஈட்டுபவர்கள்.

இதுல பிரியாணி எங்க வந்தது?

அதே சில்லறை விற்பனையாளர் மற்றொரு சில்லறை விற்பனையாளருக்கும் விற்பனை செய்கிறார், சந்தையில் இருப்பு குறைவாக இருக்கும்போதோ அல்லது பண்டத்தின் தேவை அதிகரிக்கும்போதோ!

இருக்கட்டும்.. ‘பிரியாணி மாடல்’னு தலைப்பு எதுக்கு?

விஷயத்திற்கு வருகிறேன். மாமனார் ஊரான காரைக்குடி செல்லும்போது முக்கால் மணி நேரம் அழகப்பா யுனிவர்சிட்டி பக்கம் விரைவு நடை போடுவது வழக்கம். வழியில் கும்பகோணம் டிகிரி காபி உண்டு. பேருந்துகள் அதிகம் இயங்காத அந்த பிரதான சாலையில் நிறைய கடைகள். நல்ல வியாபாரம்.

காலை பதினொன்றரை மணியளவில் இளைஞன் ஒருவனின் தள்ளு வண்டி பிரியாணி வியாபாரம் சூடுபிடிக்கிறது. வண்டியின் மேல் மிகப்பெரிய அலுமினிய பாத்திரத்தில் பிரியாணி. சுற்றிலும் ஏழெட்டு நீல்கமல் ஸ்டூலில் மக்கள் சால்னா, தால்ச்சாவில் பிரியாணியை புரட்டி, பிசைந்து மொஸ்க்குகிறார்கள். அந்த பெரிய பிரியாணி தேக்சாவில் ஒரு ஆட்டோவையே தூக்கி வைக்கலாம். பிரியாணி தீரத்தீர இளைஞன் பின்பக்கம் ஜட்டி பிளவு தெரிய தேக்சா உள்ளேயே குதித்து விடுவதுபோல முங்கி டக் டக்கென கரண்டியால் தட்டி பிரியாணியை எடுத்து தட்டில் பரப்பி வெளியே வருகிறான். மதியம் இரண்டரை மணியளவில் பிரியாணி தட்டும் டக் டக் சத்தம் கொஞ்சம் மாறி டன் டன் என கூடுதலாக எதிரொலித்தால் தேக்சா காலியாகிக்கொண்டிருக்கிறது என அர்த்தம். மூணு மணி வாக்கில் அங்கே பிரியாணி விற்ற சுவடே இருக்காது.

ரோட்டின் எதிர்ப்புறம் மற்றொரு பெரிய பிரியாணி ஹோட்டல். காரிலும் பைக்குகளிலும் மக்கள் வந்து சாப்பிட்டு பல் குத்தியபடி வெளியே வருகிறார்கள். ஆனால் எதிரே தள்ளுவண்டி பிரியாணிக்கே கூட்டம் அதிகம்.

சமீபத்தில் அந்தப்பக்கம் நான் போயிருந்தபோது தள்ளு வண்டி பிரியாணிக்கு எப்போதும்போல அதே கூட்டம். அந்த பிரதேசமே பிரியாணி வாசனை. ஆனால் எதிர் கடையில் ஓரளவு கூட்டமே இருந்தது. கடைக்கார சிப்பந்தி ஒருவர் ரோட்டை க்ராஸ் செய்து தள்ளுவண்டிக்கு போய் ஏழெட்டு ப்ளேட் பிரியாணிகளை ட்ரேயில் வைத்து தன் கடையின் பக்கவாட்டு கதவுக்குள் ஓடி மறைந்தார்.

இப்போது புரிந்தது. பெரிய கடைக்கு அன்றன்றைக்கு எவ்வளவு கூட்டம் வரும் என கணித்தெல்லாம் ஆடு வெட்ட முடியாது, பாஸ்மதி ஊரவைக்க முடியாது. ஆனால் தள்ளு வண்டிக்கார இளைஞனுக்கு அமோக விற்பனை என்பதால் தோராயமாக நாலு ஆடு கூடுதலாக வெட்டி எதிர் கடைக்கு பிரியாணி சப்ளை செய்கிறான். அவனது அதிகப்படியான விற்பனைக்கு (incremental sales) கூடுதலான லாபம். கடையின் உள்ளே சற்று அதிக விலையில் பிரியாணி சாப்பிடும் மக்களுக்கு அது எங்கே இருந்து வருகிறது என்பது தெரியாது. ஆடு, கோழியிலிருந்து வருகிறது என்பது மட்டுமே தெரியும்.

ஒரு சில்லறை விற்பனையாளர் (இளைஞன்) சற்று பெரியதான மற்றொரு சில்லறை விற்பனையாளருக்கு (கடை) சப்ளை செய்து இருவரும் லாபம் பார்க்கிறார்கள். காரணம் பிரியாணியை விரும்பி சாப்பிடும் மக்கள் அதிகரித்தும், சந்தையில் பிரியாணியின் தேவை (demand) அதிகரித்திருப்பதால். இதனாலேயே இந்த பிரியாணி மாடல் (அப்பாடா.. தலைப்புக்கு வந்தாச்சு!) வெற்றிகரமாக இயங்குகிறது.

பி.கு: பிரியாணியின் தரம் மற்றும் சுகாதார பிரச்னை போன்றவற்றை குறிப்பிட்டு பதிவை திசை திருப்பவில்லை, பல குடும்பங்கள் இந்த வியாபாரத்தை நம்பி வாழ்வதால்.