மோகன்

1995இல் ஃபேமிலி விசா கிடைத்து குழந்தையுடன் மனைவி Usharani Sridhar பஹ்ரைன் வந்திறங்கினாள். மூவருக்கும் ஹூரா பகுதியின் குறுகலான தெரு ஒன்றில் இரண்டு படுக்கை அறைகள் கொண்ட அபார்ட்மென்ட் எடுத்தோம். பெரியவன் பிரஷாந்த்துக்கு அப்போது இரண்டரை வயது. சின்னவன் அஜென்டாவில் இருந்தான். பிரஷாந்த் பயங்கர வால். எதிர்வீட்டு கண்ணன் ஐயங்கார் பையன் முகுந்த்தை(3) கட்டில் மேலே இருந்து தயவு தாட்சண்யம் இல்லாமல் தள்ளிவிட புருவத்துக்கும் கண்ணுக்கும் நடுவே ஆழமான வெட்டுக்காயம். குரலை உயர்த்தி ‘he only pushed me first' என நம்மாள் சாதித்தான். அடுத்த ஒரு மணி நேரத்தில் ஹூரா ஹெல்த் சென்டரில் நாலைந்து தையல் போட்டு திரும்பி வரும்போது வாசலில் வைத்தே can you play with me என கேட்டான்.

பக்கத்து ஃப்ளாட் அப்பன் மாமா காமர்ஸ் மினிஸ்டரின் செகரட்டரி. நிறைய பத்திரிக்கைகள் காலை வாங்கி வந்து ஜூனியர் விகடனை சுந்தர காண்டம் போல் வரிக்கு வரி வாசித்து, மாலை குங்குமம் வாங்க கிளம்புவார்.

அடுத்த கட்டிடத்தில் புதிதாக குடி வந்தவர்கள் Mohan Gopal krishnan Lakshmi Mohan தம்பதி. வேற யாரு நம்ம Ganapathi Subramanian மூலம் தான் அறிமுகம். ICWA படித்துவிட்டு நாக்பூர் சந்திராபூர் என அரசு நிறுவனங்களில் பணிபுரிந்து விட்டு இங்கு முகமது ஜலால் குழுமத்தில் வேலைக்கு சேர்ந்தவர். ஒன்றரை வயது பையன் அரவிந்தை pram இல் வைத்து அல்முந்தஜா சூப்பர் மார்க்கெட் போய் 10 கிலோ அரிசி முட்டையை பையன் காலடியில் கிடத்தி தள்ளிக் கொண்டு வருவார். எங்களுக்கு மிகவும் நெருக்கமான நண்பர்கள். பாதி நேரம் பஹ்ரைன் சுற்றிப் பார்ப்பது அவர்களுடன் தான்.

மோகன் லக்ஷ்மியுடன் மனாமா கிருஷ்ணன் கோவில் தரிசனம் முடித்து நடுரோட்டில் ப்ளான் செய்து ஸ்வாகத்தில் நுழைந்து பாவ்பாஜி, ஆனந்த் பவன் ரவா மசாலா அல்லது குஜராத்தி ரெஸ்ட்ருவன்ட்டில் தாலி சாப்பிட்டு நகரைச் சுற்றி வலம் வந்த நாட்கள் பல. சிறிலங்கன் சமர் வீடியோவில் காசெட் வாங்கி படம் நிறைய பார்ப்போம்.

என்னுடைய பழைய டாட்சன் கார் எப்போது நின்றாலும் மோகன் லக்ஷ்மி மற்றும் உஷா உதவியுடன் வண்டியை தள்ளிக் கொண்டே வீடு வந்து சேருவோம். அவரையும் செக்கன்ட் ஹான்ட் டொயோட்டா கரோனா வாங்க வைத்தது வசதியாக இருந்தது. இருவரும் சேர்ந்தே குதேபியாவில் கராஜ் ஒன்றில் கார் ரிப்பேர் செய்ய கொடுப்போம். இரண்டு கார்களையும் பார்த்த மாத்திரத்திலேயே அந்த மெக்கானிக் மதுரைக்கு போன் போட்டு நல்ல விலைக்கு நிலம் பார்க்கச்சொல்லி வைத்திருக்க வேண்டும். மாதாமாதம் ரேடியேட்டர், பேட்டரி, கியர் லீவர், இஞ்சின் பிஸ்டல் என மொய் வாங்கிக்கொண்டான்.

இரவு 8 மணிக்கு சும்மா பார்க்கலாம்னு வந்தோம் என அவர்கள் வீட்டிற்கு போனால் சற்று நேரத்தில் கிச்சனில் குக்கர் சத்தம் கேட்கும். புளிப்பொங்கல் சாப்பிட்டு இரவு 12 மணி வரை அரட்டை போகும். நிறைய ஹிந்தி படங்கள் பார்ப்பவர் மோகன். அடிக்கடி ‘சாலா’ என்ற வார்த்தை பிரயோகப்பபடுத்துவார். அஸ்ரானி மற்றும் ஜானி லிவர் நகைச்சுவை காட்சிகள் பற்றி பேசி சிலாகிப்பார். ‘சல்த்தே.. சல்த்தே.. மெரே யே கீத் யாத் ரக்னா’ என மோகன் பாட நான் தபலா வாசித்த நாட்கள் பல.

வார இறுதியில் தமிழ் மன்றம் போவோம். நண்பர் அப்துல் கையூம் மேடையில் நகைச்சுவையாக பேசி அசத்துவார். அப்போது அவர் கேளிக்கை செயலாளர் என நினைக்கிறேன். மாறுவேட போட்டியின்போது மைக்கை கையில் எடுத்து ‘மாறுவேடம் போடாமலேயே பரிசு கிடைத்தால் அதற்கு மன்றம் பொறுப்பல்ல’ என அறிவிக்க நானும் மோகனும் இடி விழுந்தது போல சிரிப்போம். வீடு திரும்பும் முன் மைசூர் ரெஸ்டாரண்டில் நீரு தோசா சாப்பிட்டு அங்கும் இரண்டு மணி நேரம் அரட்டை.

அமெரிக்காவில் படிக்கும் பையன், கல்யாணமாகி அமெரிக்காவில் செட்டிலான பெண் Shyamala Ram என தன் இரண்டு தலையாய கடமைகளை முடித்து அகவை அறுபதை எட்டும் நண்பர் மோகனுக்கு சற்று முன் வரைந்த கரிக்கட்டி ஓவியத்துடன்..
இனிய பிறந்த நாள் வாழ்த்துக்கள் மோகன்!