Deepa Magesh...

எனக்கு அண்ணன் மகள்.. இஞ்சினியரிங் படித்து இந்தியாவில் HCLலில் வேலையில் இருந்துவிட்டு தற்போது பாங்க்காக்கில் வேலைக்கு போகிறாள்.

கணவர் Magesh Mohan Ericsson னில் mobile communication technology துறையின் இஞ்சினீயர். வெறும் ஆறு மாத டெபுடேஷனில் பாங்க்காக் வந்தவரின் அசாத்திய திறமையும், trouble shooting பாங்கையும் பார்த்து மலைத்துப்போன கம்பெனிக்காரர்கள் அவரை 'ராசா! கொஞ்ச நாள் கழிச்சிப்போயேன்.. இன்னும் கொஞ்சம் வேலை இருக்கு' என சொல்லியே நாலைந்து வருடங்கள் கடத்தி தற்போது நிரந்தரமாக இருக்கச்சொல்லி வற்புறுத்திக்கொண்டிருக்கிறார்கள். சிங்கப்பூரில் போஸ்டிங் கிடைக்கலாமென காத்திருக்கிறார் மகேஷ்.

பட்டாயா, பாங்க்காக் எல்லா இடத்திலும் கவிச்சு வாசனை.. ரோட்டோரத்தில் கண்டதையும் வறுத்து விற்கும் வறுவல் கடைகள். நாங்கள் தங்கியிருந்த ஹோட்டல்களிலும் காலை உணவு சுமார் தான். நம்மூர் சாப்பாடு சாப்பிட மனம் ஏங்கியது.

'அங்கிள்! எப்ப வீட்டுக்கு சாப்பிட வறீங்க?' என தீபாவின் மெசேஜும் போனும் வர, நான்காம் நாள் மாலை அவர்கள் வீட்டிற்கு போவதாக முடிவு செய்து வீட்டு விலாசம் வாங்கிக்கொண்டேன்.

சுகும்விட் ஏரியாவில் சோய்-36 பகுதி, இன்ன சாலை எண், இன்ன பில்டிங்கில் இருக்கிறோமென விலாசத்தை தீபா எனக்கு அனுப்ப, ப்ரூஸ்லீ சாயலில் இருந்த டிரைவர் 'ஷாசா' டொயோட்டோ ஹை-ஏஸ் வண்டியை விரட்டி சரியாக அவர்கள் பில்டிங் வாசலில் எங்களை இறக்கி விட்டான்.

26வது தளத்தில் இருந்த அவர்கள் ஃப்ளாட்டின் வாசலில் நின்று எங்களை வரவேற்றார்கள் தீபாவும் 'நீயா நானா' கோபி சாயலில் படு ஸ்மார்ட்டாக இருந்த கணவர் கோபி. விசாலமான அந்த ஃப்ளாட் கொள்ளை அழகு. தாய்லாந்து நாட்டில் இடத்தட்டுப்பாடு அதிகம். அதனால் வீட்டு வாடகை அதிகமாம்.

space managementஉடன் நேர்த்தியுடன் இருந்த அந்த வீட்டின் ஹாலில் அலமாரி கதவுகள் இரண்டில் ஒன்றை திறந்தால் உள்ளே சிறிய அறை. குழந்தைகள் பொம்மை, சைக்கிள் போன்றவை அந்த அறையில் அடைத்திருந்தார்கள். அடுத்த கபோர்ட் கதவுக்கு பின்னால் ஏதாவது துணிமணிகள் இருக்கலாமென நினைத்து கதவை திறந்தால் அப்படியே அசந்துவிட்டோம். அது ஒரு சிறிய கழிவறை. விருந்தினர்களுக்காக வரவேற்பறையில் அந்த கழிப்பறை இருப்பதே தெரியவில்லை.

பால்கனி வழியாக பாங்க்காக் நகர கட்டிடங்கள் அழகாக தெரிந்தது. அதுவும் இரவில் வண்ண விளக்குகளால் அலங்கரிக்கப்பட்ட முழு நகரத்தை பால்கனி வழியாக மணிக்கணக்கில் பார்த்துக் கொண்டிருக்கலாம்.

சுடச்சுட சாதம், பனீர் காப்ஸிகம் கறி, பீன்ஸ் காரட் பொறுயல், உ.கிழங்கு கறி, பாலக், சாம்பார், வத்த குழம்பு, ரசம், கட்டித்தயிர், அப்பளம், குலோப்ஜாமுன்.. இதெல்லாம் தீபா தானே சமைத்த ஐட்டங்கள். ஃபுல் கட்டு கட்டினோம்..

செல்ஃபி எடுத்துக்கொண்டோம். மேலும் ஒரு மணி நேரம் அரட்டை. பிறகு தனது டொயோட்டா ஃபார்ச்சூனரில் நாங்கள் தங்கியிருந்த பாங்க்காக் பாலஸ் ஹோட்டலில் இரவு பதினோறு மணிவாக்கில் இறக்கிவிட்டு விடை பெற்றுக் கொண்டார் மகேஷ்..

தாய்லாந்து ஷாப்பிங் பற்றி நச்சென் அவர் கொடுத்த டிப்ஸ் இதோ:

*எவ்வளவு விலை குறைவாக இருந்தாலும் இங்கே எலெக்ட்ரானிக்ஸ் சாதனங்கள் வாங்க வேண்டாம்.

*எக்கச்சக்கமாக துணிமணிகள் கிடைக்கும். வெறும் 200, 300 தாய் பாட் (Baht) தான் ( சுமார் நானூறு, அறுநூறு இந்திய ரூபாய்கள்)

*ஒன்றுக்கு மேல் வாங்கும் பொருட்களுக்கு ஹோல்சேல் ரேட் உண்டு. ஆகவே 3 டீ-ஷர்ட், 3 ஜீன்ஸ் என உறவினர்களுக்கு வாங்கலாம்.

*அதிகம் பேரம் பேசவேண்டிய அவசியமில்லை. சகாயமான விலை தான் சொல்வார்கள்.

அருமையான வீட்டு சாப்பாடு, அன்பான உபசரிப்பு, அழகான இரு பெண் குழந்தைகள்..இனிமையான தம்பதி தீபா, மகேஷுக்கு நன்றி..

மேலும் தாய்லாந்து பற்றிய சுவாரசியமான தகவல்கள் ஏராளம்.. தனிப்பதிவு விரைவில்....